Εναλλακτικώς.

Ελλείψει άλλων ασχολιών, θα απαντήσω στα comments που έχω λάβει από εχθές.

R.I.P.

Η κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού πιστοποίησε πως δεν υπήρξαν θύματα ή ζημίες. Πλην της γλαστρός μετά του περιεχομένου της.

Τώρα.

Βαριέμαι.

Τηλεφώνημα.

Μήπως να τηλεφωνήσω στην κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού να περάσει ξανά από το γραφείο και να ελέγξει εξωτερικώς εάν προκλήθηκε κάποια ζημία;

Στριγκλιά.

Άκουσα μια στριγκλιά. Το φυτό δεν στέκεται πια έξω από το παράθυρο.

Έκλεισα το παράθυρο.

Ανακούφιση.

Τοποθέτησα το φυτό έξω από το παράθυρο. Ίσως να υπάρχει μια ασυμφωνία αναλογιών, όμως, με αυτή τη λιακάδα δείχνει τόσο ωραίο.

Δεν θέλω να κοιτώ τίποτε άλλο, πια.

Καιρικά.

Παρατηρώ από το παράθυρο πως ο καιρός είναι όμορφος.

Μήπως πρέπει να βγάλω το φυτό έξω;

Εθελοντής.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια προσφέρθηκε να ποτίζει κι εκείνη το φυτό, ειδικά τις ημέρες κατά τις οποίες απουσιάζω από το γραφείο.

Αέρια.

Μόλις έκλασα.

Επηρεάζει αυτό τα φυτά;

Λεπτομέρεια.

Τι πρέπει να προσέξω σε σχέση με τη θέση την οποία θα επιλέξω για να τοποθετήσω αυτό το φυτό στο γραφείο μου; Την αισθητική του χώρου όπως ορίζεται από τους συναδέλφους και άλλους επισκέπτες ή το πόσο περισσότερο θα το απολαμβάνω από μια ολότελα δική μου οπτική γωνία;

Διακόσμηση.

Έχουν περάσει ώρες και ακόμη δεν έχω καταλήξει που πρέπει να τοποθετήσω το φυτό.

Δεν είμαι καλός στη διακόσμηση.

Large.

Το προηγούμενο post μου έκανε αρκετή ώρα μέχρι να «ανέβει» στη σελίδα μου.

Λέγεται πως αυτό συμβαίνει όταν έχεις large blog.

Ήταν πραγματικά βαρετό.

Φυτό.

Σήμερα ζήτησα από την κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού να μου φέρει μια μικρή γλάστρα στο γραφείο.

Νομίζω πως η δραστηριότητα του ποτίσματος θα είναι αναζωογονητική δια τις ώρες που εργάζομαι.

Επίσης, εύχομαι να μην το βαρεθώ γρήγορα.

Τραύμα.

Γιατί οι γονείς μου αρνήθηκαν όταν τους ζήτησα να μου αγοράσουν ένα όμποε; Σκέφτηκαν ποτέ πως μπορεί να στέρησαν από την ανθρωπότητα ένα μεγάλο μουσικό ταλέντο;

Bach.

Η Κυριακή είναι μια πολύ όμορφη μέρα. Για να μην κάνεις τίποτα.

Θα παραμείνω εντός της οικίας μου ακούγοντας Bach.

Αγγελόπουλος.

Ένα post του κυρίου Σκατόψυχου μου υπενθύμισε την ύπαρξη του DVD του «Θιάσου» του κυρίου Αγγελόπουλου εις τα οικίας μου εδώ και μερικές εβδομάδες.

Ως τώρα έχω δει σχεδόν το μισό. Με εντυπωσιάζουν οι ρυθμοί και η αγάπη του προς τα πρόσωπα των πρωταγωνιστών του.

Απόψε ίσως προσπαθήσω να δω λίγο ακόμη.

Ψίθυροι.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια βρίσκεται πλέον σε φόρμα. Βάφει τα νύχια της, ενώ ταυτοχρόνως ψιθυρίζει κάτι για ένα «νινί». Σχεδόν τραγουδιστά, θα μπορούσα να πω.

Νύχια.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια φαίνεται να ξεθαρρεύει για πρώτη φορά σήμερα.

Κοιτά τα νύχια της.

Συγκίνηση.

Ο κύριος Δήμου γράφει: «H συμπεριφορά ωρισμένων είναι απαράδεκτη. Το post κατεβαίνει και αν συνεχίσουν θα κατέβει όλο το blog.»

Είναι μέρα γιορτής η σημερινή; Ή έχω παραισθήσεις;

Αν και μου αρέσει να βλέπω το «ωρισμένων» δίπλα σε ένα «τα παίρνω στο κρανίο». Είναι τόσο post αυτός ο κύριος.

Γραφείο.

Σήμερα κανείς δεν έχει όρεξη για δουλειά και όλοι χασμουριούνται. Μήπως σχεδιάζουν κάποια ανταρσία; Υπάρχει πιθανότητα να σχετίζεται μαζί μου;

Άμουσοι.

Με λύπη ανακαλύπτω πως πολλοί από τους αναγνώστες μου είναι άμουσοι.

Κλαβεσίνο.

Βαριέμαι να κοιτάζω τη θέα από τη μπαλκονόπορτα απόψε. Η κίνηση στους δρόμους είναι ασυνήθιστα αυξημένη.

Ευτυχώς που με χαλαρώνει το κλαβεσίνο.

Ξύπνησα.

Αλλά θα ξανακοιμηθώ.

Ασθένεια.

Επιτρέψτε μου να πω πως έχουν περάσει αρκετές μέρες από την τελευταία φορά που προφασίσθηκα ασθένεια.

Ας επιστρέψω στο κρεβάτι.

Φτάρνισμα.

Μόλις φταρνίστηκα. Πρέπει να ήρθε η άνοιξη.

Μίση.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια δεν αγαπά καθόλου τον κύριο Pärt. Όποτε έχω βάλει μουσική του στο γραφείο λέει πως θα προτιμούσε να πεθάνει.

Συμφωνώ.

Συνθέτης.

Ένας από τους αγαπημένους μου συνθέτες είναι ο Arvo Pärt. Με κάνει να θέλω να επισκεφτώ την Εσθονία.

Μηδενισμός.

Παρατηρώ πως μερικά από τα posts μου έχουν 0 comments. Αυτά πρέπει να είναι τα πιο βαρετά μου.

Mail.

Έλαβα ένα e-mail που λέει πως το «βαριεστημένος» προσεγγίζει καλύτερα τα χαρακτηριστικά μου.

Ναι, είναι μια ενδιαφέρουσα επισήμανση. Και δεν θα διαφωνήσω ακριβώς. Αλλά η λέξη «βαριεστημένος» έχει περισσότερα γράμματα και δείχνει απαίσια σε greeklish γραφή.

Multitasking.

Έφαγα μια πάστα ακούγοντας Michael Nyman και χαζεύοντας την κίνηση στους δρόμους, ξαπλωμένος μπροστά στη μπαλκονόπορτα.

Μήνυμα.

Μια φίλη είχε πάρει νωρίς το απόγευμα και ήθελε να πάμε να δούμε είδη για το σπίτι σε κεντρικό κατάστημα που βρίσκεται παραπλεύρως αγάλματος έφιππου κυρίου μετά φουστανέλας.

Αυτή η φίλη μου είναι τρελή. Τι ιδέα! Να την ακολουθήσω σε περίπατο στην αγορά. Δεν βαριέμαι τίποτε περισσότερο στον κόσμο.

Τηλεφωνητής.

Ενθυμούμενος πως έχω τηλεφωνητή, σκέφτηκα πως θα ήταν σκόπιμο να δω εάν έχω κάποιο μήνυμα το οποίο δεν έλαβε η κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού.

Φαγούρα.

Kαθόμουν στην πολυθρόνα του γραφείου, αρκούντως αναπαυτικά διότι είχα ολοκληρώσει τις απαντήσεις στα σχόλια των αναγνωστών μου, όταν αισθάνθηκα την ανάγκη να ξύσω την περιοχή του καβάλου μου.

Καθώς βρισκόμουν σε ημίγυμνη κατάσταση, η πράξις ολοκληρώθηκε δίχως ιδιαίτερη δυσκολία.

Ενημερωτικά.

Σήμερα επικρατεί γαλήνη στο γραφείο.

Κάποια στιγμή πρέπει να βρω χρόνο για να απαντήσω στα σχόλια. Είναι πολλά. Θα με πάρει το βράδυ. Δουλειά για το σπίτι, δηλαδή.

Διακόσια.

Μόλις παρατήρησα πως έφθασα τα διακόσια posts.

Προσωρινά.

Αφήνω τις σκέψεις μου να ωριμάσουν ατενίζοντας το screensaver που περιμένω να ενεργοποιηθεί στην οθόνη του υπολογιστή μετά από αυτό το post.

Ψυχραιμία.

Παρακολουθώ τις εναγώνιες εκκλήσεις των αναγνωστών αυτού του blog που καταβροχθίζουν κάθε post με ευχαρίστηση και τόση ευκολία. Έχετε απόλυτο δίκιο. Σκεφτείτε, όμως, και το δημιουργικό αδιέξοδό μου. Για να μη μιλήσουμε περί βαρεμάρας.

Ώρα.

Διχασμένος ανάμεσα στο να ρωτήσω τη συνάδελφο που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια ή να στρέψω το βλέμμα μου προς το κάτω άκρο της οθόνης του υπολογιστή για να μάθω τι ώρα είναι.

Εξυπνάδα.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια έκανε μια σειρά από πεσιμιστικές παρατηρήσεις αντιδρώντας στη δήλωσή μου πως βαριέμαι που ζω. Με λίγα λόγια, διερωτήθηκε γιατί ζω. Της απάντησα πως χωρίς τη ζωή δεν θα είχα τη δυνατότητα να βαριέμαι.

«Εξυπνάδες», είπε.

Σήμερα.

Νοιώθω μεγάλη βαρεμάρα.

Comments.

Τα σχόλια λέω να τα διαβάσω άμα ξυπνήσω.

Κυριακή.

Αφού φάω, θα ξαπλώσω στο κρεβάτι μου και θα κοιτάζω το ταβάνι μέχρι να με πάρει ο ύπνος.

Ευχή.

Να ευχηθώ για ένα απολαυστικό και ελάχιστα βαρετό βράδυ.

Ταινία.

Τώρα θα καθίσω να δω μια ταινία σε DVD.

Συνήθως παρακολουθώ τις ταινίες χωρίς υπότιτλους. Στην αντίθετη περίπτωση, παρέχουν περισσότερες πληροφορίες επί της οθόνης, γεγονός που κουράζει τα μάτια. Και αυτό δεν το επιδιώκουμε.

Πιστοποίηση.

Δεχθείτε αυτό το post ως πιστοποίηση του γεγονότος πως έχω ξυπνήσει.

Είναι ένα μικρό κατόρθωμα.

Υπνηλία.

Είχα ακούσει πάμπολλες φορές το όνομα «πιτσιρίκος» εις τα blogs. Σήμερα ετόλμησα να διαβάσω εκτενώς τη σελίδα του. Δεν πρόλαβα, όμως. Με πήρε ο ύπνος.

Τώρα γνωρίζω κι εγώ γιατί όλος αυτός ο ντόρος. Ευτυχώς, διότι είχα αρχίσει να βαριέμαι τον κύριο Δήμου πέραν κάθε ορίου ή αυτού που αποκαλούμε «του θανατά».

Χρόνος.

Μόλις παρατήρησα πως απάντησα σε τρία comments του ιδίου post με διαφορά δύο λεπτών για το καθένα. Ακριβώς.

Κάλτσες.

Για να μην περπατώ ξυπόλητος, έβαλα ένα ζευγάρι κάλτσες.

Αν και λέω να αποφύγω το άσκοπο περπάτημα στο σπίτι απόψε.

Ηδονή.

Κατά τη διάρκεια της αφόδευσης, παρατήρησα τις ρώγες μου να σκληραίνουν.

Τι γλυκό ρίγος.

Αλληλογραφία.

Η κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού άφησε μερικούς φακέλους στο γραφείο. Υπονοεί πως δεν πρόκειται για λογαριασμούς.

Βαριέμαι να τους ανοίξω.

Σπίτι.

Έφθασα στο σπίτι. Άνοιξα τον υπολογιστή. Τι χαρά.

Κλείνουμε.

Όχι το blog, όχι πάλι. Το γραφείο για σήμερα.

Υπόσχομαι να συνεχίσω από το σπίτι.

Θεός.

Μια ενοχλητική αοιδός διαφημίζει σοκολάτες προσποιούμενη πως «εσύ κι εγώ θα πει Θεός». Ή κάτι τέτοιο.

Δηλαδή, την επόμενη φορά που θα πάρω σοκολάτα από το περίπτερο πρέπει να σκεφτώ αν θα προσευχηθώ ταυτοχρόνως;

Χασμουρητό.

Πριν από λίγο χασμουρήθηκα. Θεώρησα πως πρέπει να το αναφέρω. Είναι άλλη μια σαφής ένδειξη βαρεμάρας.

Απαντήσεις.

Κοιτάζω τα σχόλια που μου έχουν αφήσει. Είναι πολλά. Θα μου πάρει ώρες για να απαντήσω σε όλους.

Τρίχες.

Σήμερα το πρωί, κοιτάζοντας το πρόσωπό μου στον καθρέπτη του λουτρού, διαπίστωσα πως έχουν μεγαλώσει οι τρίχες μέσα στη μύτη μου. Φυσικά, δεν ήταν δυνατόν να ασχοληθώ περισσότερο με κάτι τόσο βαρετό.

Ίσως πρέπει να ζητήσω τη βοήθεια της κυρίας που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού.

Βλάβη.

Ξαφνικά, έχω αυτή την έντονη επιθυμία, να παρατηρώ τη θέα από το παράθυρο.

Δεν θέλω να το δείτε ως προσβολή, αλλά θα αποσυνδέσω μερικά καλώδια για να προφασιστώ βλάβη του υπολογιστή.

Ναι. Ξέρω. Το έχω ξανακάνει. Αλλά λειτουργεί πάντοτε.

Άνθη.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια έχει γεμίσει το γραφείο της με λουλουδικό υπόπτου προελεύσεως. Σε συνδυασμό με την άσκηση των φωνητικών της δυνατοτήτων, θα έλεγα πως χθες διασκέδαζε σε νυχτερινές πίστες μέχρι πρωίας.

Είναι απαραίτητο να πάρει μια άδεια. Σύντομα.

Φθόνος.

Υπάρχουν επισκέπτες αυτού του blog που θεωρούν πως κάνουν πλάκα μαζί μου, αφήνουν εριστικά comments και έχουν την ανάρμοστο διάθεση και επιθυμία να διαπληκτιστούν με άλλους φίλους bloggers. Το βρίσκω εξαιρετικά βαρετό να ασχολούμαι μαζί τους.

Ίσως χρειαστεί να σβήνω μερικά από τα σχόλιά τους, μήπως και πάρουν ένα μάθημα.

Καλημέρα.

Με τέτοια ηλιοφάνεια, η μέρα προμηνύεται όμορφη. Ο στόχος μου θα είναι ένας και μοναδικός: να μην κάνω τίποτα.

Off.

Τώρα θα κλείσω τον υπολογιστή. Ειλικρινά, βαρέθηκα.

Εισερχόμενη.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Σήκωσα το ακουστικό. Δεν απάντησα έτσι ώστε ν’ αφήσω την αμφιβολία πως μπορεί να μην είμαι εδώ να πλανάται.

Μια ανδρική φωνή ακούστηκε από την άλλη πλευρά της γραμμής: «Ακόμη να ετοιμαστείς, βρε αγαπουλίνι;»

Ανταποκρίθηκα: «Φοβούμαι πως θα αργήσω υπέρ του δέοντος μέχρι να γίνω το αγαπουλίνι σας.»

Ύστερα έκλεισα το τηλέφωνο.

Πιάνο.

Ιδέα. Εάν είχα ένα πιάνο, θα αποκεφάλιζα με αυτό την συνάδελφο που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια.

Ίσως πρέπει να αγοράσω ένα. Κι ύστερα να την παρασύρω στα διαμερίσματα της οικίας μου με κάποια πρόφαση. Ποία, άραγε;

Chopin.

Κάθισα να ακούσω λίγο Chopin. Είναι ιδιαίτερα ευχάριστος δια τις απογευματινές ώρες.

Φλυαρία.

Συγχωρέστε με εάν τα τελευταία posts έχουν έκταση μεγαλύτερη του συνήθους. Ο ενθουσιασμός της επιστροφής με διεγείρει.

Χθες.

Απολογούμενος για την απουσία μου χθες, καθότι είχα υποσχεθεί να διακόψω το blogging, θα ήθελα να σας εξομολογηθώ πως δεν έπραξα κάτι ξεχωριστό, για το οποίο θα έπρεπε να αφιερώσω έστω και ένα post.

Μούδιασμα.

Επίσης νωρίτερα στο γραφείο, διαβάζοντας τα comments στη σελίδα μου, αισθάνθηκα ένα ξαφνικό μούδιασμα στο αριστερό μου πόδι. Επεχείρησα να το μετακινήσω έτσι ώστε να δώσω τέλος σε αυτή τη σχετικά δυσάρεστη εμπειρία.

Μεταφέροντάς το μερικά εκατοστά, άρχισα να το κουνώ παραλλήλως με το δεξί. Ώσπου το μούδιασμα πέρασε.

Σοκολατάκια.

Νωρίτερα στο γραφείο, η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια, εμφανώς επηρεασμένη από το εορταστικό κλίμα, έπαιζε μετά ροζ καρδούλας η οποία περιείχε σοκολατάκια τυλιγμένα σε ποικιλόχρωμα χαρτάκια.

Η καρδούλα άδειασε γρήγορα. Τα χαρτάκια βρίσκονταν πεταμένα παντού.

Εγώ σκεφτόμουν πόσο πολύ θα μπορούσε να ανοίξει το στόμα της, έτσι ώστε να της χώσω όλο το κουτί-καρδούλα εντός και να την πνίξω.

Εορτή.

Σήμερα είναι του Αγίου Βαλεντίνου, λένε. Καλύτερα να μείνω εντός της οικίας μου. Στις μεγάλες εορτές πολλοί άνθρωποι βγαίνουν έξω, με αποτέλεσμα να προκαλείται κυκλοφοριακό χάος.

Είναι αφάνταστα βαρετό να μην κάνεις τίποτε, εγκλωβισμένος σε ένα τετράτροχο.

Θα προτιμούσα να κλειστώ σε ένα ασανσέρ.

Σπίτι.

Τώρα επιστρέφω στο σπίτι. Ήταν μια εξαντλητική μέρα στο γραφείο. Το μόνο που πρόλαβα να κάνω ήταν να διαβάσω τα comments σας.

Επιστροφή.

Υπό την πίεση τόσων φίλων, αγνώστων και λοιπών bloggers, και τη σαφή ένδειξη αγάπης τους, αισθάνομαι υποχρεωμένος να διατηρήσω αυτή τη σελίδα στη ζωή.

Μια θερμή παράκληση, εάν μου επιτρέπετε: αποφύγετε να κάνετε άσκοπα comments, έτσι σπαταλάτε τον χρόνο όλων μας.

Σας ευχαριστώ.

Τέλος.

Ήταν ένας υπέροχος μήνας. Γεμάτος ενέργεια και κέφι για ζωή, νέες γνωριμίες κι απολαύσεις που δεν περίμενα να μου χαρίσει η διαδραστικότητα μαζί σας.

Πάνω σε μια μέρα γιορτής όπως αυτή, στην επέτειο του ενός μήνα λειτουργίας του blog μου, και 162 posts μετά, καταλήγω να πάρω την πιο δύσκολη απόφαση. Να βάλω τέλος.

Είναι προφανές. Βαρέθηκα.

Μπορεί και να μου λείψετε. Αλλά βαριέμαι να το σκέφτομαι. Θέλω να πιστεύω πως κάτι καινούριο θα τραβήξει το ενδιαφέρον μου και θα γίνει το επόμενο αγαπημένο μου χόμπι. Σας εύχομαι καλή συνέχεια.

Με αγάπη,

Βαρετός

Κακοσμία.

Καθώς το δεξί μου χέρι ακουμπούσε το κομβίον του θυροτηλεφώνου, αισθάνθηκα ένα πρόβλημα κακοσμίας. Ανασήκωσα και το αριστερό μου άνω άκρο για να ανακαλύψω πως και η άλλη μου μασχάλη μύριζε το ίδιο ενοχλητικά.

Μετά το φαγητό θα κάνω ένα μπάνιο. Ελπίζω να μη βαρεθώ.

Τηλεόραση.

Η αναμονή ήταν τόσο βαρετή που άνοιξα να δω λίγη τηλεόραση.

Περιμένοντας δίπλα στο θυροτηλέφωνο, δε μπορούσα να βλέπω όλη την οθόνη της τηλεοπτικής συσκευής.

Delivery.

Το παιδί με το μηχανάκι που μου φέρνει το φαγητό άργησε απόψε. Ίσως επειδή είναι Σάββατο.

Σχολιασμός.

Απάντησα σε πολλά comments που συρρέουν με ενθουσιώδη ρυθμό στο blog μου. Με έχουν εντυπωσιάσει τα φιλικά συναισθήματα των αναγνωστών μου.

Εύχομαι να μη με κάνουν να βαρεθώ σύντομα όλη αυτή τη διαδικασία αφήνοντας ανούσια σχόλια και να βρίσκουν πάντοτε κάτι ευρηματικό στα posts μου που θα τους εμπνέει αναλόγως.

Επέτειος.

Στις 12 Ιανουαρίου του 2006 ξεκίνησα το blogging.

Αύριο έχουμε 12 Φεβρουαρίου του 2006. Είναι η πρώτη μου επέτειος.

Τζάκι.

Περνώντας δίπλα από το τζάκι, σκέφτηκα πως δεν το έχω ανάψει ποτέ.

Τουαλέτα.

Αφόδευσα, όμως.

Ήταν όμορφα.

Στύση.

Σήμερα το πρωί ξύπνησα με στύση. Δεν έκανα τίποτα γι’ αυτό.

Φίλοι.

Με έκπληξη ανακάλυψα αυτά τα links από φίλους bloggers που δείχνουν την αγάπη τους προς το πρόσωπό μου. Σας ευχαριστώ θερμά, κυρία Κουρούνα και κύριε McManus.

Pet.

Η ιδέα ν’ αποκτήσω ένα pet δε μ’ αφήνει σε ησυχία. Προσανατολίζομαι προς τις γάτες, σαφώς επηρεασμένος από τον κύριο Δήμου.

Μια φίλη μου είπε πως δεν είναι σωστή ιδέα διότι το ζώο θα λιμοκτονήσει αν περιμένει από εμένα να το ταΐσω. Κακεντρεχής η παρατήρηση. Της απάντησα πως γι’ αυτό υπάρχει η κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού.

Θέα.

Βγήκα στο μπαλκόνι για να χαζέψω τη θέα.

Είναι η ίδια με χθες.

Βαρέθηκα και μπήκα πάλι μέσα.

Μπάνιο.

Πάω να γεμίσω τη μπανιέρα. Μου αρέσει να την κοιτάζω γεμάτη.

Μέτρημα.

Εκατόν πενήντα posts.

Πορτοκαλάδα.

Θέλω να πιω φρέσκο χυμό πορτοκάλι. Θα ζητήσω από την κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού να μου στύψει μερικά πορτοκάλια. Εγώ βαριέμαι να στύβω πορτοκάλια.

Σχέδιο.

Λέω να χαρώ αυτή τη μέρα, καθώς θα βρίσκομαι μακριά από το γραφείο. Δεν θα κάνω τίποτα.

Πρωινό.

Άπλωσα Μερέντα σε ένα μεγάλο κομμάτι φρέσκου τσουρεκιού.

Παρατηρούσα για λίγη ώρα τη σοκολάτα, καθώς γλιστρούσε από τα άκρα του τσουρεκιού κι ακουμπούσε το πιάτο.

Mail.

Έστειλα ένα mail στο γραφείο για να μην ανησυχήσουν. Γιατί βαριέμαι να πάω και σήμερα.

Στο mail είπα ψέματα πως είμαι άρρωστος.

Βαριέμαι.

Νομίζω πως θα κοιμηθώ πάλι.

Μέρα.

Φαίνεται νωρίς. Τι μέρα είναι;

Ξύπνησα.

Πότε έπεσα για ύπνο δε θυμάμαι. Αλλά ξύπνησα.

Comments.

Δοκίμασα να μετρήσω comments στου κυρίου Δήμου.

Μ’ έπιασε το στομάχι μου. Ανεξήγητο.

Πρόβατα.

Δοκίμασα να μετρήσω πρόβατα.

Βαρέθηκα.

Αϋπνίες.

Δε μπορώ να κοιμηθώ.

Διαφήμιση.

Νομίζω πως με την PEPSI ρεύομαι καλύτερα.

Απόλαυση.

Τίποτα καλύτερο από ένα καλό, ηχηρό ρέψιμο μετά το φαγητό στο σπίτι.

Προσμονή.

Απόψε το βράδυ λέω να καθίσω σπίτι και να κοιτάζω τη θέα από το παράθυρο. Με την επιθυμία να χιονίσει.

Βία.

Παρατηρώ πως το blogging έχει μια εθιστική ικανότητα να σε ωθεί στη βία.

Ίσως έτσι να καταπολεμούν μερικοί τη βαρεμάρα τους.

Άρα, είμαι κι εγώ ένα θύμα.

Ονείρωξη.

Μια μέρα θα γίνω Νίκος Δήμου στη θέση του Νίκου Δήμου. Θα κλάνω και θα προσκυνάτε κατά χιλιάδες σε comments.

Επίσης, θα σας εθίσω στη βαρεμάρα. Έστω κι αν ο κύριος Δήμου είναι σκληρός αντίπαλος σ’ αυτόν τον τομέα. Θα το παλέψω!

Αύριο.

Δεν θα έρθω στο γραφείο. Θα προφασιστώ ασθένεια. Το σοκ ήταν ισχυρό.

Τιμωρία.

Ως απάντηση, η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια σηκώθηκε από το γραφείο της, ήρθε προς το μέρος μου χασκογελώντας, μου τσίμπησε το μάγουλο και μου ψιθύρισε: «Πως τα λέτε...»

Αστεϊσμός.

Είπα στη συνάδελφο που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια να μας φέρνει και κανένα γλυκό στο γραφείο, για την ψυχική οδύνη, που καθόμαστε και ακούμε αυτή την κυρία Θώδη όποτε την πετυχαίνει στο ράδιο.

Κενό.

Έχω ένα πρόβλημα με τη μνήμη μου. Δεν ξέρω πως ήρθα στο γραφείο σήμερα. Με τι τρόπο έφτασα; Πως ξύπνησα; Τίποτα. Δε θυμάμαι τίποτα.

Εάν με διαβάζεις, εσύ που με οδήγησες στο γραφείο σήμερα, να ξέρεις πως είμαι θυμωμένος μαζί σου.

Όνειρο.

Χθες το βράδυ ονειρεύτηκα πως έκανα ένα ταξίδι με αεροπλάνο.

Νομίζω πως ξέρω τι σημαίνει. Πρέπει να πάω μια βόλτα μέχρι το αεροδρόμιο. Μου αρέσει να χαζεύω στα αεροδρόμια.

Άμα δε βαριέμαι, θα το έχω κατά νου.

Κινητό.

Εάν κάποιος παρακολουθούσε το κινητό μου, πρέπει να βαρέθηκε και να τα παράτησε. Δεν απαντώ σχεδόν ποτέ ή το έχω κλειστό.

Νερό.

Θέλησα να πιω ένα ποτήρι νερό. Αλλά σκέφτηκα πως δεν πρέπει να προσθέσω περισσότερα άπλυτα στο νεροχύτη διότι βαριέμαι να τα πλύνω.

Αποφάσισα να συγκρατήσω τη δίψα μου.

Άπλυτα.

Ο νεροχύτης στην κουζίνα έχει γεμίσει άπλυτα. Ένα πιάτο, ένα πιρούνι, ένα μαχαίρι, ένα ποτήρι, ένα δεύτερο, πιο βαθύ πιάτο κι ένα μαχαίρι ψωμιού.

Η ιδέα να τα πλύνω ήταν ιδιαιτέρως τολμηρή και την άφησα.

Γλύκισμα.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια έχει εθιστεί σε άσμα το οποίο δεν κατανοώ απολύτως αλλά επαναλαμβάνει βαρετά τη λέξη «γλυκά». Μπορεί και να λέει και «γλύκα», όμως. Δεν τολμώ να τη ρωτήσω.

Της αρέσουν τα γλυκίσματα. Τι να ρίξω μέσα; Φόλα;

Ζωάκια.

Πολλοί bloggers επιλέγουν για ψευδώνυμό τους ένα ζώο. Τι μαρτυρά αυτό;

Νομίζω πως θα αφιερωθώ σε αυτό το ερώτημα σήμερα.

Χρόνος.

Ο χρόνος περνάει.

Ώρα να πάω σπίτι.

Απουσία.

Έχω αυτή την αίσθηση. Με προβληματίζει.

Ίσως να μου έλειψε το blog μου σήμερα.

Τώρα προσπαθώ να αναπληρώσω το χαμένο χρόνο.

Οθόνη.

Σήμερα άλλαξα screen saver. Επίτηδες δεν έκανα τίποτε άλλο για μερικές ώρες στο γραφείο, έτσι ώστε να κάθομαι και να κοιτάζω την οθόνη. Ώσπου βαρέθηκα.

Απόψε.

Λέω να μη δω τηλεόραση. Ίσως δω μια ταινία. Αν βρέξει, όμως, είμαι σίγουρος πως το θέαμα θα μου αποσπάσει την προσοχή.

Σκάνδαλα.

Χθες το βράδυ παρακολούθησα αποσπασματικά διάφορα προγράμματα στην τηλεόραση. Όλα σχετίζονταν με τις παρακολουθήσεις τηλεφώνων. Νομίζω πως κάποιοι είχαν παραφερθεί τόσο που μιλούσαν για εποχές προ κινητής τηλεφωνίας.

Ο ύπνος ήτανε γλυκός μπροστά στην τηλεόραση.

Βροχή.

Όμορφα ήταν χθες το βράδυ. Έμεινα σπίτι γιατί έβρεχε.

Όταν βαρέθηκα να βλέπω τη βροχή, άνοιξα την τηλεόραση.

Κυριακή.

Ξύπνησα. Σηκώθηκα από το κρεβάτι. Κοίταξα το ημερολόγιο. Σήμερα είναι Κυριακή.

Πέφτω ξανά στο κρεβάτι.

Πλήττω.

Ναι. Σήμερα δεν άφησα ούτε ένα post. Από πλήξη.

Σοκ.

Νομίζω πως θυμήθηκα. Ναι. Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια με είχε παρακαλέσει ιδιαιτέρως να της πάρω ένα πακέτο τσιγάρα αν τύχαινε και κατέβαινα μέχρι το περίπτερο, με την δικαιολογία πως εκείνη πνιγόταν στη δουλειά. Εγώ σκέφτηκα πως πρέπει να της τα πάρω τα τσιγάρα διότι οι καπνιστές πεθαίνουν πρόωρα. Άρα, ο σκοπός ήταν ιερός. Αλλά μετά βαρέθηκα.

Μια άλλη μέρα πρέπει να το κάνω. Σήμερα νιώθω μια εξάντληση.

Θαυμαστικό.

Παρατηρώ κάτι ασυνήθιστο.

Σήμερα παρασύρθηκα και πάτησα το πλήκτρον του θαυμαστικού αρκετές φορές. Ίσως και τρεις, αν όχι παραπάνω.

Δεν το συμπαθώ το θαυμαστικό!

Καζάνι.

Έχει γίνει το κεφάλι μου. Αφήστε με να μην κάνω τίποτα, πια!

Καφετζής.

Στο κτίριό μας έχουμε έναν καφετζή. Δεν πέρασε σήμερα. Ίσως γι’ αυτό η κατάσταση στο γραφείο να είναι τόσο τεταμένη.

Εισερχόμενη.

Χτύπησε το κινητό μου. Πάνω σε μια έκλαμψη αποφάσισα να απαντήσω. Ήταν μια μητέρα που ζητούσε την κόρη της. Της είπα πως δεν είμαι η κόρη της.

Γνώμη.

Άλλαξα γνώμη. Βαριέμαι να βγω.

Πρέπει να πάρω τηλέφωνο το ταξί και να πάω μέχρι το ασανσέρ και να περιμένω στο πεζοδρόμιο και να περπατήσω ως το ταξί και ν’ ανοίξω την πόρτα και να καθίσω για να υποστώ μια ταλαιπωρία μέσα στην κίνηση όπου όλα θα σέρνονται αργά γύρω μου; Κι ύστερα, όλα ξανά από την ανάποδη;

Όχι, κύριοι. Δεν είμαι ο Σούπερμαν. Τουλάχιστον όχι σήμερα.

Ταξί.

Μερικές φορές, όταν έχω στρες, καλώ ένα ράδιο ταξί, του ζητώ να κάνουμε έναν κύκλο του οικοδομικού τετραγώνου στο οποίο βρίσκεται το γραφείο μου κι ύστερα επιστρέφω σε αυτό. Σκέφτομαι αν ήρθε πάλι αυτή η ώρα.

Spam.

Σήμερα βρήκα τον τρόπο να εξοντώσω το εξαντλητικά βαρετό word verification από τη διαδικασία του posting. Είμαι χαρούμενος.

Επίσης, ο Blogger μου έστειλε mail που πιστοποιεί πως είμαι άνθρωπος και όχι spam. Είναι ανακουφιστικό, αναμφίβολα.

Τρόμος.

Καθώς απαντούσα σε ένα comment συνειδητοποίησα κάτι τρομακτικό. Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια θέλει το κακό μου!

Κάθισα και το σκέφτηκα εκτεταμένα. Εκείνη καπνίζει. Εγώ όχι. Τα πακέτα των τσιγάρων αναγράφουν πως το κάπνισμα βλάπτει εκείνη και τους γύρω της. Εγώ είμαι οι γύρω της!

Τώρα ανησυχώ. Μήπως έχει καταλάβει πως θέλω το κακό της κι έχει περάσει σε αντεπίθεση;

Αφηρημάδα.

Είναι 1η Φεβρουαρίου. Ξέχασα να ευχηθώ καλό μήνα.

Θα εξαιρέσω τη συνάδελφο που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια.

Mails.

Έλαβα μερικά ενδιαφέροντα mails. Ένα έλεγε πως το blog μου είναι έντονα κινηματογραφικό και πως θα έπρεπε να γράψω σενάριο (ευχαριστώ), ένα έλεγε πως η ζωή μου αποτελεί υπόδειγμα ισορροπημένου ανθρώπου (ίσως υπερβολή) και σε μερικά άλλα μου πρότειναν να πάω να γαμηθώ (ντροπή σας).

Χαίρομαι που υπάρχει επιθυμία για επικοινωνία. Κάνει τη μέρα στο γραφείο λιγότερο βαρετή.

Κορίτσια.

Υπάρχει κάποιος στο γραφείο που τραγουδάει πως μερικά κορίτσια είναι μεγαλύτερα από άλλα κορίτσια. Νομίζω πως δεν πηγαίνει με κορίτσια, όμως.

Δεν καταλαβαίνω αρκετά πράγματα σήμερα.

Άσκοπο.

Πήγα στο περίπτερο. Στάθηκα μπροστά του. Από απόσταση. Μέσα ήταν ένας άνθρωπος. Με κοιτούσε. Πέρασε λίγη ώρα έτσι. Αλλά δε βοήθησε. Δε θυμήθηκα τι έπρεπε να πάρω.

Τελικά, πήρα τσίκλες.

Απορία.

Ο Blogger μου εμφάνισε κάτι που λέγεται word verification όταν πάω να κάνω νέο post.

Τι είναι αυτό; Πως ήρθε μόνο του; Μπορώ να το διώξω; Θα έχω συνέπειες; Δε μου αρέσει. Είναι πολύ βαρετό.

Περίπτερο.

Σήμερα λέω να πάω και να σταθώ έξω από ένα περίπτερο. Ίσως έτσι θυμηθώ τι θέλω.

Γραφείο.

Είμαι χαρούμενος. Δεν κάνω τίποτα.