Μπάνιο.

Σήμερα το μεσημέρι είχαμε έναν εποικοδομητικό διάλογο.

- Γιατί δεν πάμε μια βόλτα στη θάλασσα;
- Τι να κάνουμε;
- Μπάνιο;
- Δεν βαριέσαι;
- Εεε... Ναι.

Δεν χρειάστηκε περαιτέρω επιχείρημα. Μείναμε σπίτι.

Αλήθεια.

Βαριέμαι.

Συμπερασματικώς.

Είναι καταθλιπτικός ο Schumann;

Μπλόφα.

Εγώ νομίζω πως μπλόφαρε. Για τα τηλέφωνα το κάνουν.

Ενστάσεις.

Ο συνάδελφος που μπορεί να είναι gay ήρθε και μου είπε πως οι περισσότεροι έχουν πάθει κατάθλιψη με αυτή τη μουσική στο γραφείο.

Mail.

Η κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού έστειλε mail. Ρωτάει τι θα θέλαμε να φάμε σήμερα.

Τι έξυπνη γυναίκα.

Μουσική.

Θα τους βάλω λίγο Schumann.

Το κλασικό ρεπερτόριο εξημερώνει. Συνήθως.

Βλέμμα.

Επέστρεψε πάλι. Και με αγριοκοίταξε.

Ύποπτο.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια πηγαίνει τακτικά στην τουαλέτα. Με το κινητό της.

Ευτυχία.

Σήμερα έχω αποσυνδέσει όλα τα τηλέφωνα στο γραφείο.

Λέω να το κάνουμε πότε πότε. Είναι καλό.

Ψυχραιμία.

Δείξτε ψυχραιμία.

Παρατήρηση.

Παρατηρώ πως έχω δεκάδες σχόλια στα οποία πρέπει να απαντήσω.

Πόσο μεγάλη ευθύνη.

Αεροπλανάκια.

Σήμερα έβαλα και ένα δεύτερο αεροπλανάκι στον ανεμιστήρα.

Είναι έξοχο.

Αντίσταση.

Όχι άλλες σκέψεις. Όχι καλό πράγμα. Φύγετε. Φύγετε.

Σκέψεις.

Αυτό το μήνυμα με έβαλε σε σκέψεις.

Μήνυμα.

Η κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού μου έστειλε μήνυμα από το νησί.

Έχει άδεια.

Ρωτά αν είναι όλα εντάξει στο σπίτι.

Απάντησα «Ναι».

Κενό.

Δε θυμάμαι τι ακριβώς είναι ο «μοντελισμός» αλλά κάτι μου λέει πως πρόκειται για θανάσιμα βαρετή ασχολία.

Μοντελισμός.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια ρώτησε «γιατί δεν ασχολείστε με το μοντελισμό;».

«Σε αυτή την ηλικία;», της απάντησα.

Σκέψη.

Εάν έβαζα ακόμη ένα αεροπλανάκι θα έμοιαζε με αερομαχία;

Στασιμότητα.

Το αεροπλανάκι παραμένει στη θέση του.

Τι ωραία.

Σχόλια.

Σήμερα δεν θα απαντήσω σε σχόλια. Είμαι απασχολημένος.

Ζαλιστικό.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια μου είπε πως αυτό με το αεροπλανάκι «είναι ζαλιστικό».

Της απάντησα πως αυτό που ακούει είναι περισσότερο «ζαλιστικό».

Αεροπλάνο.

Σήμερα κόλλησα επάνω του ένα αεροπλανάκι.

Με έχει συναρπάσει.

Ανεμιστήρας.

Έχω έναν ανεμιστήρα οροφής στο γραφείο.

Μερικές φορές τον κοιτάζω με τις ώρες καθώς γυρνά.

Πρόκειται για ένα εντελώς βαρετό θέαμα.

Επέτειος.

Στις 12 Ιανουαρίου του 2006 ξεκίνησα το blogging.

Σήμερα έχουμε 12 Ιουλίου του 2006. Και βαριέμαι να μετράω.

Ιδρώτας.

Μια σταγόνα ιδρώτα κύλησε βασανιστικά αργά στο μέτωπό μου.

Αναστεναγμός.

Αχ.

Ομορφιά.

Πόσο όμορφη είναι όταν βαριέται.

Ερώτηση.

Με είδε στον υπολογιστή και ρώτησε: «Τι είναι αυτό;».

«Ένα blog», της είπα.

«Α», είπε.

Λάθος.

Φοβάμαι πως έκανα ένα μεγάλο λάθος.

Ξανά.

Έχει αγριέψει, είμαι σίγουρος. Επειδή είναι Παρασκευή.

Ψέμα.

Δεν είμαι σε σύσκεψη.

Πλαγίως.

Πήρε έξω και με ζήτησε. Έχω ειδοποιήσει πως είμαι σε σύσκεψη.

Ξανά.

Το αφήνω να χτυπάει.

Ξανά.

Κάνω τον αδιάφορο.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια με κοιτάζει.

Ξανά.

Το αφήνω να χτυπάει.

Ξανά.

Χτυπάει.

Δεν απαντώ.

Τηλέφωνο.

Χτυπάει.

To αφήνω να χτυπάει.

Αλίμονο.

Δε με αφήνει σε ησυχία.