Χθες.

(Προειδοποιώ τους αγαπητούς αναγνώστες, αυτό το post λαμβάνει μεγάλη έκταση και ίσως φανεί υπερβολικά βαρετό. Ζητώ προκαταβολικά συγγνώμη για την αναστάτωση.)

Η ανάγκη να βγω για μια βόλτα γινόταν επιτακτική. Τηλεφώνησα στην αγαπητή φίλη Βερονίκη και της πρότεινα να καλέσει μερικούς κοινούς μας φίλους και να δει εάν θα είναι ελεύθεροι για το απόγευμα διότι εγώ βαριέμαι αφάνταστα τα τηλεφωνήματα και τις οργανώσεις.

Η αγαπητή φίλη Βερονίκη απάντησε θετικά στην έκκλησή μου και πρότεινε να εξέλθουμε από τας οικίας μας για έναν περίπατο για καφέ, γλυκό, ίσως και μια επίσκεψη στον πλησιέστερο κινηματογράφο. Θα βρισκόμασταν πρώτα στο σπίτι της, το οποίο όλοι μπορούσαμε να προσεγγίσουμε δίχως την ανάγκη τροχοφόρου. Όπως με πληροφόρησε από το τηλέφωνο, θα παρευρίσκονταν οι φίλοι Σωφρόνιος, Ραχήλ και Ισίδωρος. Ήτο μια ανεκτή σύνθεσις.

Περπάτησα ως το σπίτι της αγαπητής φίλης Βερονίκης όχι με ιδιαίτερα γοργό ρυθμό στον βηματισμό μου. Μόλις έφθασα τους βρήκα όλους εκεί. Τα σχέδιά μας, όμως, πήραν μια απροσδόκητο τροπή καθώς ο καιρός δεν ήταν με το μέρος μας.

Η βροχή μας υποχρέωσε να ακυρώσομε τον περίπατό μας. Η αγαπητή φίλη Βερονίκη είχε την καλοσύνη να μας προσφέρει καφέ ή αφέψημα της αρεσκείας μας, μετά συνοδευτικών βουτημάτων και γλυκίσματος. Εις το τραπέζι επανήλθε το ζήτημα της επισκέψεως στον πλησιέστερο κινηματογράφο. Κανείς μας δεν εγνώριζε τι προβάλλετο και η σχέσις της οικοδέσποινας με τον ημερήσιο Τύπο δεν είναι ιδιαιτέρως φιλική. Χρειάστηκε να τηλεφωνήσω στην κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού.

Τελικώς, ο κινηματογράφος έπαιζε την πολυσυζητημένη εις τα blogs ταινία «Το Μυστικό του Όρους Μπρόουκμπακ». Ενημέρωσα για το προκλητικόν του περιεχομένου και η ανταπόκριση δεν ήτο ενθουσιώδης. Επειδή έξω έβρεχε «καρέκλες», όπως είπε ο φίλος Ισίδωρος, αναγκαστήκαμε να παραμείνουμε εντός και να χαζεύουμε τη θέα από το μπαλκόνι, συζητώντας θέματα της επικαιρότητος («Μα, ποιος είναι Δήμαρχος της πόλης μας αυτή τη στιγμή, γνωρίζει κανείς;», «Αληθεύει πως η διοργάνωσις αυτού του απαισίου τραγουδιστικού διαγωνισμού θα πραγματοποιηθεί στην πόλη μας εφέτος;» και «Ποία η μοίρα της σχέσεως του κυρίου Κεχαγιόγλου με τον κύριο Ζαμπούνη; Ήταν όμορφο ζευγάρι, δε νομίζετε;»).

Ακολούθως, προτείναμε στην αγαπητή φίλη Βερονίκη να δούμε μια ταινία σε DVD διότι έχει μια ποιοτική συλλογή τίτλων. Οι περισσότεροι συμφώνησαν πως το ασιατικό φιλμ «2046» ήταν ιδανικό για τη βραδιά. Η οικοδέσποινα προσέφερε κρασί και δημιούργησε μια όμορφη, υποφωτισμένη ατμόσφαιρα στον χώρο, ιδανική δια την απόλαυση του έργου. Εγώ κοιμήθηκα.

Όταν με ξύπνησαν, βρήκα τον φίλο Σωφρόνιο να φωνασκεί και να ομιλεί ακατάληπτα. Αυτός ο άνθρωπος δεν πρέπει να πίνει καθόλου. Η ώρα ήταν περασμένη και σε κάποιον έπρεπε να πέσει ο κλήρος της συνοδείας του μέθυσου εις την κατοικίαν του. Δυστυχώς, κανείς μας δεν θυμόταν το ακριβές της διευθύνσεως αυτής. Δήλωσα πρόθυμος να βοηθήσω, ζήτησα από την αγαπητή φίλη Βερονίκη να καλέσει ένα ταξί, διότι ο δικός μου οδηγός δεν ήτο διαθέσιμος για το Σαββατόβραδο, και προχωρήσαμε εις την αναζήτηση μιας πολυκατοικίας με θυρωρείο, πόρτα εισόδου και εξόδου, καθώς και δύο δένδρα αριστερά και δεξιά αυτής, σαφώς για διακοσμητικούς λόγους. Αυτές ήταν οι βοηθητικές υποδείξεις του φίλου Σωφρόνιου. Ο οδηγός του ταξί δεν ήταν ιδιαιτέρως συνεργάσιμος, ενώ θα αποφύγω να σχολιάσω τα ακούσματά του. Εντύπωση μου έκανε το άσμα το οποίο έδειχνε να προτιμά, με κάπως ξενικό ρεφρέν (γύρω από μια σοκολάτα, αν δεν απατώμαι) και δυσδιάκριτα ψελλίσματα («τσικι τσικι τσικι τα»;). Όλως περιέργως, έτσι ηχούσε και το κινητό του τηλέφωνο όταν χτύπησε!

Μας πήρε λιγότερο από μια ώρα για να εντοπίσουμε την πολυκατοικία στην οποία διαμένει ο φίλος Σωφρόνιος. Παρακάλεσα τον οδηγό να με περιμένει μέχρι να τον αφήσω (τον Σωφρόνιο, όχι τον οδηγό) εντός του ανελκυστήρα και στη συνέχεια κατευθυνθήκαμε προς τη δική μου οικία.

Ήταν μια ασυνήθιστη βραδιά. Όχι και τόσο βαρετή θα έλεγα.