Τραύμα.
Γιατί οι γονείς μου αρνήθηκαν όταν τους ζήτησα να μου αγοράσουν ένα όμποε; Σκέφτηκαν ποτέ πως μπορεί να στέρησαν από την ανθρωπότητα ένα μεγάλο μουσικό ταλέντο;
posted by Varetos at 12:33 PM
Sunday, February 26, 2006
Previous Posts
13 Comments:
Προσκυνω.
(τη διορατικοτητα των γονιων σας)
:-ΡΡ
μηπως να αρχιζες το κλαρινετο?
ποτε δεν ειναι αργα..
Αγαπητέ Βαρετέ σας νιώθω και συμπάσχω με το δράμα σας. Κι εμένα οι δικοί μου δεν μου αγόρασαν το πιάνο που τους είχα ζητήσει...
emena apo tin alli oxi oti rotise o anthropos alexandre :P, oi goneis mou kai panta to ekanan afto kai tous efharistw tous agapo kai to fonazo,,, poulisan to deftero mas aftokinhto gia na paro piano to opoio stamatisa dio hronia meta..
opote pote den xereis to kako p.o.s ginetai.
Ranex, για μια στιγμή σχεδόν με συγκινήσατε... Φευ, η στιγμή αυτή πέρασε...Αντίο...
όμποε; θα είχες βαρεθεί...
Και εγώ που νόμισα, μόλις είδα το τίτλο του post οτι μετα το Bach επιλέξατε το "Τραύμα" της Βίσση..
Λάθος, λοιπόν..
Τότε και γω θα αφιερώσω στο τραύμα σας αυτό:
Τραύμα
Μάλλον ούτε αυτοί, ούτε κι η ανθρωπότητα σκέφτηκαν κάτι τέτοιο. Φοβάμαι πως μόνον εσείς. Και απορώ για την κουραστική διαδικασία στην οποία μπήκατε, να ψάχνετε για τραύματα. Απορώ. (είστε καλά;)
Σκεφτήκατε την περίπτωση πως...
ποτέ δεν είναι αργά;
Επ,όμποε είναι αυτό στα χέρια σας;
Βατραχοκόριτσο, ο σεξισμός δεν ήταν στο μυαλό μου όταν επιθυμούσα να παίξω το όμποε.
Αλέξανδρε, λυπούμαι για την παρόμοια δραματική εμπειρία σας.
Όχι, όμως, πως δεν ανακαλύψατε τη δική σας τάση προς τις Τέχνες, από το έργο που μας έχετε χαρίσει μέχρι σήμερα.
Αγαπητέ κύριε Hulot, ποτέ μην προδικάζετε.
Ας με συγχωρέσουν οι υπόλοιποι, η κυρία που μου καθαρίζει, μαγειρεύει και κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού τηλεφώνησε και μου ζήτησε να φύγω από το γραφείο, έχω αργήσει και τα σπαγκέτι θα γίνουν χάλια, επίσης.
Post a Comment
<< Home