Tuesday, January 31, 2006

Εκατό.

Αυτό είναι το εκατοστό μου post.

Είναι λίγο βαρετό αλλά είμαι υπερήφανος για το κατόρθωμά μου.

Ιδιαίτερες ευχαριστίες στους αναγνώστες και φίλους bloggers που μ’ έκαναν να αισθανθώ μέλος αυτής της όμορφης κοινότητας τόσο γρήγορα.

Πλυντήριο.

Ίσως επιχειρήσω να βάλω πλυντήριο απόψε. Είναι τόσο συναρπαστική εμπειρία.

Ίδιες.

Επέστρεψα στο σπίτι πιο γαλήνιος.

Φόρεσα ένα νέο ζευγάρι κάλτσες. Αυτή τη φορά η αριστερή και η δεξιά έχουν την ίδια απόχρωση. Μπορώ, μάλιστα, να πω με σιγουριά πως είναι ίδιες.

Νεύρα.

Συγχύστηκα.

Δε φτάνει που ελλοχεύει ο κίνδυνος να μου ζητήσουν να κάνω καμία δουλειά στο γραφείο, έχουμε και τον κάθε άσχετο που μας βρίζει τώρα.

Θα πάω να κλειστώ στην τουαλέτα. Νιώθω εξουθενωμένος. Και προσβεβλημένος.

Ενόχληση.

Μέλος άλλου blog το οποίο σχετίζεται με τους όρχεις ετόλμησε να με επισκεφτεί για να με παρενοχλήσει.

Λυπηρό φαινόμενο.

Αυτός είναι ο κόσμος που έρχεται στις σελίδες σας μέσω του monitor; Προβληματίζομαι. Γιατί βαριέμαι τους διαπληκτισμούς.

Έρευνα.

Το έψαξα. Ο αντίπαλος είναι γένους θηλυκού. Και γράφει ασταμάτητα. Είναι προφανές πως δε βαριέται.

Ντροπή. Και πάλι ντροπή.

Αντίπαλος.

Υπάρχει κάποιος που λέγεται ΒΑΡΙΕΜΑΙ.... στο monitor. Στοιχηματίζω πως ψεύδεται.

Ντροπή.

Περίπτερο.

Θυμήθηκα πως πρέπει να πάρω κάτι από το περίπτερο.

Τι, άραγε;

Όντως.

Παρατηρώ πως διορθώθηκε.

Τώρα εύχομαι να δείχνει τη σωστή ώρα ο υπολογιστής μου.

Ώρα.

Η ώρα στα posts μου ήταν πάντοτε λάθος. Τώρα νομίζω πως το διόρθωσα.

Κινητό.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια αγόρασε ένα καινούριο κινητό και το επιδεικνύει με χάρη. Όποτε δε μιλάει.

Είναι κάπως ροζ. Με πόνεσαν τα μάτια μου με το που το είδα. Θα ήθελα να της το περάσω από το ένα αυτί και να βγει από το άλλο.

Πράγμα μάλλον μη εφικτό.

Παπούτσια.

Τα παπούτσια που φορώ, όμως, είναι ίδια.

Αυτό είναι το πρέπον.

Κάλτσες.

Σήμερα φοράω δύο εντελώς διαφορετικές. Δεν ξέρω γιατί.

Γκρίνια.

Τέλος, πια. Ο ευγενικός κύριος vrypan απεφάσισε να με εντάξει στα μέλη του monitor. Κι είχα μόλις αρχίσει να βαριέμαι το ενδεχόμενο εκστρατείας μέσα από blogs αγαπητών φίλων.

Monday, January 30, 2006

Αφιερωση.

Η συμπαθεια και η εκτιμηση υπερνικουν τη βαρεμαρα.

Ενα post αφιερωμενο στον εκλεκτο κυριο Φωλιο που περνα δυσκολες ωρες στα διχτυα του καπιταλισμου.

Λυρικό.

Περπατώντας από το γραφείο στο σπίτι είχα ένα ατύχημα. Μερικά κέρματα έπεσαν από την τσέπη του παντελονιού μου στο πεζοδρόμιο. Βαρέθηκα να τα μαζέψω. Σκέφτηκα πως κάποιοι άλλοι θα το κάνουν. Κι αυτό με έκανε να νιώσω φιλεύσπλαχνος.

Monitor.

Εμένα γιατί δε μ’ έχουν βάλει εκεί μέσα; Βαριούνται που ζουν; Ή βαριούνται να με διαβάσουν;

Επιθυμία.

Θα ήθελα να χαστουκίσω τη συνάδελφο που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια με το monitor της. Ή με ένα άλλο monitor από το γραφείο.

Ή και με δύο.

Sunday, January 29, 2006

Αϋπνίες.

Δε λέει να με πάρει ο ύπνος. Ας διαβάσω το blog του κυρίου Δήμου. Είναι ευεργετικό.

Δραστήριος.

Βγήκα να ποτίσω στο μπαλκόνι. Αλλά δε χρειάστηκε. Το χιόνι με είχε προλάβει.

Ευτυχώς. Γιατί το πότισμα είναι ιδιαίτερα κουραστική υπόθεση.

Διάθεση.

Σήμερα είναι θαυμάσια. Λέω να μην κάνω τίποτα. Θα αφεθώ εις τας αγκάλας του Μορφέως.

Τραγωδία.

Διάβαζα το blog κάποιας Avanti που μας αποχαιρέτησε. Μέχρι και η ίδια λέει πως το ψιλοβαριόταν. Είχε δίκιο.

Μόλις έκλασα.

Δράμα.

Είδα αρκετά blogs να κλείνουν και ν’ ανοίγουν ξανά μετά από λίγο καιρό. Είναι κάποια συνήθεια αυτό; Να το κάνω κι εγώ; Θα τονώσει το ενδιαφέρον των bloggers αν γίνω κι εγώ πιο δραματικός; Δε θέλω να φαίνομαι μόνο βαρετός.

Αυτοϊκανοποίηση.

Έχω στύση.

Πάω στο μπάνιο.

Saturday, January 28, 2006

Ιδέα.

Θα πιω ένα αναψυκτικό.

Όχι κόλα. Το ρέψιμο με κουράζει.

Συνέχεια.

Να παραγγείλω ένα μπουκάλι εμφιαλωμένο από delivery; Πρέπει να υπολογίσω αν είναι λιγότερο κουραστικό από το να φτάσω ως τη βρύση.

Όχι. Δεν είναι.

Ας το αφήσω.

Δίψα.

Όλες αυτές οι κινήσεις μέχρι να πάω στη βρύση και να γεμίσω ένα ποτήρι νερό μου φαίνονται υπεράνθρωπες.

Αφηρημάδα.

Ξέχασα ν’ αφήσω ένα καινούριο post σήμερα. Βαριόμουν τόσο.

Friday, January 27, 2006

Κολακευμένος.

Δεν θα ήθελα να φανώ αχάριστος. Πρέπει να αποκαλύψω πως μου αρέσουν τα comments κι ας είναι τόσο βαρετή η ανάγνωσή τους.

Σχόλια.

Είδα, διάβασα και απάντησα σε αρκετά σχόλια σήμερα. Ήταν κοπιαστικό. Δε θα κάνω τίποτε άλλο μέχρι τη λήξη του ωραρίου μου στο γραφείο.

Thursday, January 26, 2006

Απορία.

Γνωρίζετε άλλα τραγούδια που υμνούν τη βαρεμάρα; Με ενδιαφέρει να μάθω. Παρακαλώ.

Τραγούδι.

«Being Boring».

Αγαπημένο. Όλη μέρα στο repeat σήμερα.

Ίσως το βάλω να το ακούω και στο σπίτι.

Απογοήτευση.

Στο γραφείο.

Δεν έχει άλλο χιόνι.

Λέω να περάσω τη μέρα χαζεύοντας τις σταγόνες από το χιόνι που λιώνει.

Wednesday, January 25, 2006

Ύπνος.

Πήρα τηλέφωνο στη δουλειά και είπα πως αποκλείστηκα από τα χιόνια. Δεν θα πάω στο γραφείο.

Μ’ αρέσει το χιόνι.

Τώρα πάω να ξανακοιμηθώ.

Μίνιμαλ.

Λευκό.

Το λευκό του χιονιού είναι τόσο μίνιμαλ. Δε χορταίνω να το βλέπω.

Tuesday, January 24, 2006

Τηλεόραση.

Εδώ και καιρό το αγαπημένο μου κανάλι στην τηλεόραση παίζει μονάχα μια απόχρωση του γκρι.

Με χαλαρώνει.

Εάν είχε και λίγη μουσική θα ήταν απλά υπέροχο.

Φρούτα.

Αφού έφαγα για βράδυ, θέλησα να ολοκληρώσω με ένα φρούτο. Είχα μερικά στην κουζίνα. Αλλά το σκέφτηκα ξανά. Τα φρούτα θέλουν καθάρισμα.

Μετά από αυτή τη σκέψη συνετίστηκα.

Link.

http://www.bored.com/

Μου αρέσει το όνομα αυτής της σελίδας. Αλλά όταν την ανοίγω βαριέμαι να κάνω το παραμικρό.

Κόπωση.

Παρατηρώ ίχνη εξάντλησης. Για να πάω στην τουαλέτα χρειάστηκε να σταθώ και ν’ ακουμπήσω στον τοίχο για λίγα λεπτά. Για να πάρω δυνάμεις. Πριν από καιρό διένυα αυτή την απόσταση χωρίς διακοπή.

Παράγραφος.

Μήπως πρέπει να κάνω posts μόνο σε μια παράγραφο; Φοβάμαι μη γίνω βαρετός στους αναγνώστες μου.

Χιόνι.

Η συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια με έχει ζαλίσει σήμερα. Χειρότερα δε γίνεται.

Εύχομαι να συνεχίσει να χιονίζει για ώρες. Αν πετύχει ένα από τα σχέδια εξόντωσής της που έχω στο μυαλό μου θα είναι πιο εύκολο να κρύψω το πτώμα της.

Ναι. Έτσι. Θα την κάνω χιονάνθρωπο.

Γραφείο.

Ήρθα πάλι στη δουλειά σήμερα. Η θέα από το γραφείο είναι πιο ωραία για να χαζέψω το χιόνι.

Αγάπη.

Παρατήρησα πως κάποιοι bloggers δεν παύουν να εκδηλώνουν την αγάπη τους μέσα από πολλά comments σε αυτή τη σελίδα.

Σας ευχαριστώ.

Είναι μια νέα, πρωτόγνωρη εμπειρία για μένα. Μην το παρακάνετε, όμως. Πιέζω τον εαυτό μου να μη βαρεθεί που σας διαβάζει.

Friday, January 20, 2006

Ψέμα.

Δήλωσα ασθένεια.

Θα ξανακοιμηθώ.

Thursday, January 19, 2006

Ιδέα.

Θα τραβήξω διακριτικά τα καλώδια από τη πρίζα έτσι ώστε να προφασιστώ βλάβη του υπολογιστή. Ο τεχνικός θα κάνει ώρες μέχρι να έρθει.

Πάει κι η σημερινή μέρα στο γραφείο.

Εκτροπή.

Έκανα εκτροπή τηλεφώνου στη γνωστή συνάδελφο.

Θέλω ησυχία.

Σχόλια.

Απάντησα σε τρία σχόλια που βρήκα στο blog μου. Ήταν αρκετά κουραστικό. Νομίζω πως δεν θα κάνω τίποτε άλλο σήμερα.

Wednesday, January 18, 2006

Ρυθμός.

Έβαλα ν’ ακούσω λίγη μουσική. Το δεξί μου πόδι άρχισε να χτυπά με το ρυθμό.

Σταμάτησα τη μουσική γιατί φοβήθηκα πως θα κουραστώ.

Πόρτα.

Μια από τις πόρτες στην τουαλέτα τρίζει. Έμεινα εκεί για μερικά λεπτά παίζοντας μαζί της. Μέχρι που βαρέθηκα.

Απασχόληση.

Μήπως πρέπει να βρω μια καινούρια; Αυτή που έχω τώρα με κάνει και φαίνομαι βαρετός.

Επιθυμίες.

Εξακολουθώ να φαντάζομαι τρόπους θανάτωσης της συναδέλφου που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο και ακούει ελληνικά τραγούδια. Έχει γίνει η μοναδική μου απασχόληση στο γραφείο.

Tuesday, January 17, 2006

Κλειδιά.

Είναι πια βέβαιο πως αυτά έφταιγαν.

Σπίτι.

Τα κατάφερα και σήμερα.

Κλίση.

Η αριστερή μου τσέπη βαραίνει από τα κλειδιά μου.

Γι’ αυτό έχω μια κλίση προς τα αριστερά;

Υπερήφανος.

Μου αρέσει η αρμονία που έχει αυτή η σελίδα. Καθόλου βαρετή.

Ώρα.

Βαριέμαι να κοιτάξω. Άλλωστε είναι μέρα ακόμη. Πρέπει να μείνω κι άλλο στο γραφείο, δηλαδή.

Μολύβι.

Παρατηρούσα για αρκετή ώρα ένα μολύβι που έστεκε στο γραφείο μου. Σκέφτηκα πως μπορεί να θέλει ξύσιμο. Αλλά το ξύσιμο ενός μολυβιού είναι ιδιαίτερα κοπιαστικό. Και δε νομίζω να έχω ξύστρα. Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο.

Πέταξα το μολύβι.

Γαλήνη και πάλι.

Αίμα.

Η εκνευριστική συνάδελφος που μιλάει συνέχεια στο τηλέφωνο ακούει και ελληνικά τραγούδια. Λαϊκά σουξέ, μάλλον. Αν κρίνω από την λαϊκή της ύπαρξη.

Μια μέρα λέω να της πάρω το CD, να το σπάσω στα δύο και να καρφώσω τα κομμάτια του στο λαιμό της. Αλλά φοβάμαι πως θα πεταχτούν αίματα. Και θα λερωθώ.

Έξτρα μπουγάδα. Χμ.

Άκυρο το σχέδιο.

Στύση.

Δεν πρέπει να συμβαίνει στο γραφείο. Κοκκινίζω στην ιδέα. Δεν πρέπει να φανεί στους συναδέλφους μου.

Θα κάνω πως βαριέμαι να σηκωθώ για το παραμικρό.

Αφέψημα.

Θα πιω ένα τσάι. Ναι.

Μου αρέσει να βουτώ αυτό το φακελάκι μέσα σε μια κούπα με καυτό νερό. Αργά. Και ξανά. Αργά. Και ξανά. Πιο αργά. Ξανά. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω. Μέσα. Έξω.

Όλη αυτή η ενέργεια!

Βάσανα.

Νομίζω πως πλήττω. Δεν θα ξανακοιτάξω έξω για μερικές ώρες.

Όταν επιδιώκω την πλήξη εισέρχομαι στο blog του κυρίου Δήμου.

Ας σκεφτώ κάτι άλλο για τώρα.

Κίνηση.

Έξω περνούν πολλά αυτοκίνητα. Πρέπει να έχει κίνηση στους δρόμους.

Επανάληψη.

Άλλη μια μέρα στο γραφείο. Ας κοιτάξω για λίγο από το παράθυρο. Αρχίζω να βαριέμαι.

Τίποτα.

Σήμερα δεν έκανα τίποτα. Αύριο λέω να κάνω κάτι διαφορετικό.

Monday, January 16, 2006

Αναψυκτικό.

Ήπια μια κόλα. Ρεύτηκα ελαφρά. Συμβαίνει συνήθως αυτό.

Ξανά.

Εκείνη η σκέψη από χθες δεν ξανάρθε. Αν και εγώ κρατούσα μόνιμα ένα στυλό και ένα σημειωματάριο στο χέρι.

Νομίζω πως η σκέψη αυτής της τόσο βαρετής πράξης αποσπούσε την προσοχή μου.

Κλήση.

Χτύπησε το τηλέφωνο. Δε μπορούσα να το πιάσω χωρίς να σηκωθώ από το κάθισμά μου. Το άφησα να χτυπάει.

Χειρότερα.

Κάποιος ανάμεσά μας ζει με έναν υπολογιστή και κάτι γάτες από το 1985.

Τουλάχιστον εμένα δε θα με φάνε οι γάτες αν αυτοκτονήσω από πλήξη.

Διαμαρτυρία.

Λαμβάνω παράξενα e-mails που με κατηγορούν για «μπλαζέ» ύφος και υποκρισία. Ενίσταμαι. Αλλά βαριέμαι να κάνω το παραμικρό για ν’ αντιδράσω.

Έμπνευση.

Χασμουρήθηκα τόσο που μου ήρθαν δάκρυα στα μάτια.

Συνήθεια.

Όταν ξεκινάς το blogging είσαι τόσο ενθουσιώδης. Έχεις τόσα να γράψεις, τόσα να πεις. Αλλά βαριέσαι γρήγορα.

Θα αντισταθώ. Δε θέλω να σβήσει αυτό το νέο πάθος μου.

Saturday, January 14, 2006

Σκέψη.

Είχα μια. Αλλά την ξέχασα.

Κοιτούσα την οθόνη και μ’ έπιασε βαρεμάρα.

Μπορεί να ξανάρθει. Καλύτερα να κλείσω τον υπολογιστή. Θα κρατήσω σημείωση για να κάνω ένα νέο post αύριο. Άμα ξανάρθει.

Κορδόνια.

Είπα να βγω έξω. Αλλά βαριέμαι να δέσω τα κορδόνια των παπουτσιών μου.

Άλλαξα γνώμη. Θα μείνω σπίτι.

Καφές.

Μ’ αρέσει να παρατηρώ τις τελευταίες σταγόνες που πέφτουν αργά καθώς γεμίζει η καφετιέρα.

Ο καφές δε μ’ αρέσει τόσο.

Θυροτηλέφωνο.

Κάποιος χτυπούσε από την είσοδο. Δε με εκνευρίζει το κουδούνι. Το βαριέμαι μόνο. Δεν περίμενα κανέναν, γι’ αυτό και δεν άνοιξα.

Friday, January 13, 2006

Επίλογος.

Κλείνω τον υπολογιστή.

Μενού.

Διάλεξα μια. Αλλά με κουράζει όλη αυτή η διαδικασία, μέχρι ν’ αρχίσει η ταινία στο DVD. Με κουράζουν τα μενού και οι διάφορες επιλογές τους. Κι αυτά τα ηχητικά κόλπα. Και τα μηνύματα για την πειρατεία.

Ελπίζω να μη με πάρει ο ύπνος πριν αρχίσει η ταινία.

Ταινία.

Θέλω να δω μια ταινία. Σε DVD. Βαριέμαι να πάω σινεμά. Έχω μερικά DVD μπροστά μου. Πρέπει να διαλέξω. Αυτό που έχει τη μικρότερη διάρκεια.

Μουσική.

Όταν ακούς το ίδιο τραγούδι για ώρες σημαίνει πως δε βαριέσαι να το ακούς;

Τι συλλογισμός κι αυτός.

Η δική μου εμπειρία λέει πως βαριέμαι ν’ αλλάξω τραγούδι.

Ώρα.

Κοίταξα το ρολόι. Είναι τόσο νωρίς.

Κάλτσες.

Τις φορώ. Τις παρατηρώ. Σκέφτομαι. Δεν τις έβγαλα όλη μέρα από τα πόδια μου. Μου είναι αδύνατον να σκύψω για κάτι τόσο βαρετό.

Τροφή.

Παρήγγειλα να φάω κάτι στο σπίτι. Μετά αναψυκτικού. Αφού τελείωσα, ρεύτηκα ελαφρά.

Ηρεμία.

Στο σπίτι. Σχεδόν βαριέμαι.

Παράθυρο.

Κοιτάζω έξω. Ο καιρός δείχνει καλός. Ηλιοφάνεια. Σκέφτηκα πως θα μπορούσα να βγω μια βόλτα αντί να κρύβομαι στην τουαλέτα. Για αλλαγή. Θα μπορούσα να περπατήσω γύρω από το οικοδομικό τετράγωνο. Αλλά το ασανσέρ είναι πιο μακριά από την τουαλέτα.

Θα κατευθυνθώ διακριτικά προς την τουαλέτα.

Αύριο.

Είναι Σάββατο. Έχω αγωνία. Σκέφτομαι τι θα κάνω.

Δεν θα κάνω τίποτα. Πρέπει να ξεκουραστώ.

Τρίχες.

Χαϊδεύω το πηγούνι μου. Έχω γένια. Ναι. Δεν ξυρίστηκα σήμερα.

Η αλήθεια είναι πως έχω να ξυριστώ εδώ και μέρες. Βαριέμαι το ξύρισμα.

Τάξη.

Ίσως πρέπει να βάλω μια ταμπέλα στην τουαλέτα. «Αυτή η λεκάνη είναι δική μου». Θα ήταν φρόνιμο να προσθέσω και το όνομά μου, υποθέτω.

Μπορώ να παραγγείλω μια τέτοια ταμπέλα; Θα χρειαστεί να την πάρω εγώ ή θα μου τη φέρουν; Και ποιος θα κάνει την τοποθέτηση;

Μεγάλη ταλαιπωρία. Θα το αφήσω.

Ήταν μια ωραία ιδέα, πάντως.

Επιστροφή.

Είναι το πεπρωμένο μου. Πόσο βαρετό.

Αδιέξοδο.

Βαριέμαι. Πάω τουαλέτα. Μη με περιμένετε.

Ατάκα.

«Δε βαριέσαι...»

Ασφάλεια.

Επέστρεψα στο γραφείο. Δε συνέβη τίποτα.

Δικαιολογία.

Ο κίνδυνος καραδοκεί. Φοβάμαι πως κάποια στιγμή θα μου ζητήσουν να δουλέψω.

Λέω να πάω τουαλέτα. Θα μείνω για λίγη ώρα εκεί.

Τηλέφωνο.

Μια συνάδελφος μου τα ζαλίζει όταν μιλάει στο τηλέφωνο. Δηλαδή, όλη τη μέρα. Θέλω να σηκωθώ και να τη γαμήσω στο ξύλο, να της λιώσω το κεφάλι με το ακουστικό και να πετάξω το πτώμα από το παράθυρο. Αλλά βαριέμαι να καταναλώσω τόση ενέργεια γι’ αυτήν.

Monitor.

Μου είπαν να μπω στο monitor για να διαβάζω τα blogs. Κάπου έγραφε «δημοφιλή». Πήγα να το δω κι αυτό. Παντού ένας Νίκος Δήμου. Κόντεψα να κοιμηθώ. Θα τον διαβάζω το βράδυ από το σπίτι.

Πιο κάτω ένας Old Boy έγραφε «Βαριόμαστε Αφόρητα». Αδελφέ μου!

Γραφείο.

Πήρα τηλέφωνο να μου φέρουν καφέ. Με κούρασε τόσο που λέω να μην κάνω τίποτε άλλο σήμερα.

Μπάνιο.

Δεν έκανα σήμερα. Βαριόμουνα.

Thursday, January 12, 2006

Τηλεόραση.

Εκεί που καθόμουν κι έβλεπα τηλεόραση βρέθηκα σε ένα δίλημμα: να πιάσω το τηλεκοντρόλ και ν’ αλλάξω κανάλι ή να τα ξύσω;

Τελικά τα έξυσα. Και μετά βαριόμουν ν’ αλλάξω κανάλι.

Ιδέα.

Μόλις σκέφτηκα πως μπορεί να θέλω να κλάσω πάλι. Αλλά μου πέρασε.

Αέρια.

Μόλις έκλασα. Αφού ανασήκωσα ελαφρά το δεξί μου πόδι από το κάθισμα.